کد مطلب:50634 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:379

گنجینه پرسمان » کتابشناسي

چگونه مي توان بر اضطراب در حال امتحان غلبه كرد؟

اصولاً هر امتحان و آزموني، هيجان و اضطراب را دارا مي باشد، زيرا انسان دوست ندارد در موقعيت آزمون و ارزيابي قرار گيرد.

از اين رو فرايند ارزش يابي به هر صورت كه باشد، چندان خوشايند نيست و چه بسا وجود مقدار كمي از اضطراب در دانش آموزان در مورد مدرسه و امتحان ضروري باشد اما اگر از حد اعتدال خارج شد، افت تحصيلي را در پي خواهد داشت، زيرا اضطراب، زمينة فراموشي هاي زودگذر و خطاي ادراك را فراهم مي كند. در اين ميان كودكان و نوجوانان كمرو بيش از ديگران دچار اضطراب مي شوند.

براي غلبه بر اضطراب، هر يك از دانش آموزان و اوليا و مربيان، وظايف خاصي دارند كه به مهم ترين آن ها اشاره مي شود:

1ـ اوليا بايد سطح انتظارات خود را با توان واقعي فرزندان هماهنگ و متناسب كنند. علاوه بر داشتن انتظارات معقولي از كودكان و نوجوانان، تشويق نقاط مثبت و توان مندي آن ها، تقويت اعتماد به نفس ايشان، فراهم ساختن آرامش خاطر و محيطي صميمي، پرهيز از درگيري و بهانه جويي و قيل و قال ها، كاهش رفت و آمد خانوادگي در ايام امتحانات، اجتناب از رفتن به ميهماني و يا ميهماني دادن و حاكم كردن جوّ ملاطفت آميز خانواده، در كاهش اضطراب دانش آموزان مؤثر است.

2ـ دانش آموزان مي توانند با تسلط بر موضوع درس، آمادگي ذهني و رواني بيشتري براي آزمون داشته باشند. در پژوهش ها و نيز تجربيات آموزشي، اين امر به اثبات رسيده است كه هر اندازه ميزان احاطه و تسلط به دروس بيشتر باشد، به همان نسبت آرامش و اطمينان دروني فرد، فزوني مي يابد.

3ـ نقش معلم در كاهش اضطراب دانش آموزان بسيار تعيين كننده است معلم مهربان با چهر اي گشاده، عوامل مخرّب و اضطراب زا را از جلسة امتحان دور مي كند و نحوة آرام سازي خود در جلسة امتحان را از طريق ياد خدا و تلقين و اعتماد به نفس، به آنان مي آموزاند و با چند جملة كوتاه و مسرّت بخش آرامش رواني را به دانش آموزان ارزاني مي دارد. نحوة تهيه و تنظيم سؤالات امتحاني از جمله: طرح سؤالات خوانا و روشن و صريح و قابل فهم و متناسب با توان ذهني دانش آموزان نقش قابل توجهي در كاهش اضطراب دارد.

4ـ از آن جا كه در امتحان، هدف نوعي آموزش است، بايد از تله گذاري براي مچ گيري اجتناب گردد. برخي از مراقبان در جلسه امتحان همانند پليس در صدد دستگير كردن دانش آموزان متقلب اند و اين خود اضطراب را تشديد مي كند.

5ـ گفتگو دربارة اضطراب، از شدت آن مي كاهد. تشويق جوانان به گفتگو و مذاكره در مورد مشكلاتشان، موجب آرامش روحي آنان مي شود.

6ـ مباحثة علمي، موجب تقويت يادگيري و نيز خودباوري مي شود.

7ـ جوانان اگر بدانند كه اطرافيان و والدينشان از آن ها مي خواهند كه نهايت تلاش خويش را به كار گيرند و نتيجه و نمرة تلاش در مرحلة دوم اهميت قرار دارد، آرامش خاصي در خود احساس مي كنند.

8ـ ياد خدا دل ها را آرامش مي بخشد، چنان كه قرآن مجيد به اين نكته تصريح كرده است.

9ـ تلقين به نفس نوعي فن خود آموختگي است. دانش آموز جواني كه از اضطراب درسي رنج مي برد، مي تواند شب هنگام اين جمله را حداقل ده بار به خود تلقين كند: به ياري خدا، هر روز بيش از گذشته، احساس آرامش مي كنم.

10ـ آشنايي با نمونه سؤالات و شركت در كنكور آزمايشي، ايجاد آرامش مي نمايد.

11ـ يك بار از رو خواندن، مستلزم دوبار از بر تعريف كردن است.

ارنست هومان به جوانان توصيه مي كند كه چنانچه فقط يك ساعت فرصت داريد، بيست دقيقه آن را صرف خواندن از روي متن و چهل دقيقه را به از بر تعريف كردن اختصاص دهيد، زيرا اين امر موجب تقويت يادگيري شده و در نتيجه علاوه بر رشد اعتماد به نفس، آرامش را نيز تأمين خواهد نمود.(1)

12ـ آرامش جوانان به ميزان موفقيت برنامه بستگي دارد.

13ـ براي آرامش باطن، خوب است جوانان هر شب لحظاتي با خويشتن خلوت كنند. غور دروني و علم بروني مكمّل يكديگرند.(2)

14ـ قبل از ورود به جلسة امتحان، تكنيك آرام سازي، در غلبه بر اضطراب مؤثر است. در اين روش كه آرامش آموزي نام دارد، فرد ياد مي گيرد كه عضلات مختلف خود را منقبض كند و سپس آرام سازد. براي اين كار لازم است فرد بر صندلي راحت بنشيند يا اين كه به راحتي روي زمين به پشت دراز بكشد و زير زانوهايش بالش هاي كوچكي قرار دهد، چند لحظه به آرامي و منظم نفس بكشد، در عين حال هرگاه كه نَفَس خود را بيرون مي دهد و باز دم مي كند، كلمة آرام را به زبان آورد. عده اي معتقدند كه بهتر است آن قسمت از بدن را كه روي آن متمركز شده است، ابتدا سخت و منقبض كند و سپس انقباض را به تدريج از بين برده، بعد به تنفس خود بينديشد و در عين حال آن را آرام نمايد. از انگشت شصت پا شروع كند و به تدريج به طرف بالا بيايد و روي قسمت هاي بعدي بدن به نوبت تمركز كند، يعني عضلات ساعد پا، ران، شكم، انگشتان و مچ دست، بازو، شانه، گردن، عضلات اطراف چشم، عظلات پيشاني، دهان و ساير قسمت ها. يك روش آسان تر، نفس كشيدن آرام با چشم هاي بسته و تمركز روي دست ها و يا انگشتان است. اجازه دهد همه افكار از ذهن خارج شود. هر روز يك يا دوبار دقايقي (حدود 10 تا 20 دقيقه) را براي انجام اين كار اختصاص دهد.(3)

پي نوشت ها:

1. ارنست هومان، عصر روان شناسي، ترجمه دكتر حميد صاحب جمع، ص 114.

2. محمد رضا شرفي، جوان و نيروي چهارم زندگي، ص 112 و 113؛ غلامعلي افروز، روانشناسي تربيتي.

3. مجله پيوند، ش 221، ص 48 و 47.